πολυπραγμονία

ἡ, Μ

η ερευνητικότητα, η τάση για έρευνα και εξέταση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυπράγμων, -ονος + κατάλ. -ία (πρβλ. φιλο-πραγμονία)].